"I'm living dead, only alive when I pretend that I have died"

"Miałaś wspaniałe, czyste spojrzenie na perspektywy przyszłości. Ambitnie dążyłaś do kariery modelki poza śmiesznymi granicami Arcadia Bay. Nigdy nie zhańbiłaś Blackwell kruszącymi się ocenami - mimo, że miewałaś nieraz kiepską reputację. Nigdy nie gardziłaś żadną znajomością - byłaś słodka, ale i stawiałaś na swoim, a twój indywidualizm jakimś cudem nie czynił z ciebie maszyny do krytykowania innych. Vortex Club miałaś w garści, popularne dzieciaki jadły z ręki twe życiowe maksymy. Wszyscy ślinili się na twój widok - i to ze wszystkich stron, bo manipulacja własnym wizerunkiem w oczach innych również nie stanowiła problemu. Kochałaś i nienawidziłaś, nic pomiędzy. Uwielbiałaś życie. Na tyle, by doświadczać go poprzez seks, narkotyki, dziwaczne znajomości i śmiech. Słowem - liderka nowej generacji merysujek w świecie gier."

Problem w tym, Rachel Amber, że tak naprawdę jesteś tylko ideą postaci. Wszystko, co o sobie wiesz, przekazywane jest czy to z ust do ust poprzez plotki, czy to poprzez plakaty, bo i zaginięcie nie upoważniło cię do pojawienia się w faktycznej rozgrywce, czy to przez zdjęcia i pamiętniczkowe wpisy tej bezbarwnej Max Caulfield. Deweloperzy powiesili sobie jedyny twój, porządny szkic na tablicy korkowej i patrzyli na ciebie w poszukiwaniu inspiracji - w poszukiwaniu ducha Rachel, tej Rachel, która jest tylko zbiorem mglistych pomysłów na intrygującą postać uniwersum, które samo w sobie jest śmiertelnie nudne.

Bo tylko twój nieobecny duch potrafi je zabarwić wszystkimi odcieniami błękitu, różu i pomarańczy nieba podczas zachodzącego słońca. Z okazjonalnymi wstawkami błękitnego motyla. Coby nie było zbyt nudno.

Co więc robisz całymi dniami? Siedzisz w klubowym Karazhanie, podajesz drinki, czasem podrzucisz pod ladą taki czy inny specyfik poprawiający krążenie, starając się wyrwać inne postaci z monotonii po godzinach rozgrywki, raczysz je historyjkami o swoim jakże intrygującym poczynaniu w Cybernatorze i poza nim i oczekujesz innych sekretów w zamian - a czasem, tylko czasem, przesiadujesz długimi godzinami na dachach obcych budynków i łoisz tanie wino, krzycząc w cyberprzestrzeń niezrozumiałe słowa czy strzępki melodii. I sprawdzasz, czy naprawdę jesteś uosobieniem tego mitu, który gości na ustach wszystkich.

[ Chciałabym, żeby Rachel namieszała - tak, jak robiła to w Life is Strange. Chcę dramy, emocji i potu. Zdecydowałam się na przyziemną postać celowo - po to, by jak najlepiej móc prowadzić kontrastowe wątki z ciekawszych uniwersów. Nie bójcie się jej! Razem na pewno stworzymy ciekawe powiązania <3 ]